سلام.

من خسته ام از این زندگی به هر دری میزنم بسته است شاید کمی مواقع شانس بیارم که درش  باز باشه ،اون هم بعد مدتی بسته میشه.

شانس هم که نداریم، تو این فکر بودم که چرا این جهان هستی دنبال نابودی هستن.  

از کشور خودمان که صودی نبردیم از کشورای دیگهه هم نمیبریم،واقعا این افرادی که پشت میز نشستن ،تا به حال  فکر نکردن یا اصلا فکر نکردن تو عمرشون که چی میکشن این جوانان ما  واقعا کسی فکر ما هست یا باید تا آخر عمر بدون آرزوهامون بمونیم و آخر سر هم باید بریم توی یه جای ۲متری سر یه خاک بذاریم.

خدایی انصافه اونایی که پشت میز نشستن ودیکتاتور هستن وتمام پول ملت رو میخورن  به تمام آرزوهشون برسن ، ولی من باید تو فکر این باشم که از کجا پول کفنو دفنم بیارم.

اگه خدایی دروغ میگم نظر بدید،شاید زده به سرم شاید شما با حرفاتون یا همون نظراتتون یه کمکی به من کنید.

                                                                                                             باتشکر